Οι Ζωηροί του Ολύμπου!

Στην ελληνική μυθολογία υπάρχουν θεοί που διαφέρουν σημαντικά από όσα είχαμε περιγράψει σε προηγούμενη ανάρτηση. Ήρθε η ώρα να δούμε τους υπόλοιπους θεούς τους Ολύμπου, τους πιο ατίθασους, πιο ζωηρούς, ίσως με περισσότερα ελαττώματα από τους προηγούμενους.

Και ξεκινώ με τον Ήφαιστο, τον πιο νέο και συνάμα πιο άσχημο θεό από όλους. Ο γιος του Δία και της Ήρας δε ζει συνήθως στον Όλυμπο, αλλά του αρέσει να περνά το χρόνο του στο εργαστήριό του στη Λήμνο, το αγαπημένο του νησί. Η σύζυγός του Αφροδίτη τον απατά με τον Άρη, τον όμορφο και πανούργο θεό. Το θησείο, που βρίσκεται στην αρχαία Αγορά της Αθήνας, είναι ιερός ναός αφιερωμένος στον Ήφαιστο και την Αθηνά Εργάνη. Ο Ήφαιστος πολύ συχνά συνεργαζόταν με τη θεά της σοφίας, κυρίως για τη κατασκευή όπλων. Κάποτε, μάλιστα, την ερωτεύτηκε τρελά, αλλά απέτυχε στο να τη ξελογιάσει. 

Η θεά του κάλλους και του έρωτα, Αφροδίτη, είχε πολλούς εραστές και πολλά παιδιά.  Η εξουσία της ήταν τεράστια κι εκτεινόταν σε ολόκληρο το σύμπαν. Ήταν ικανή να σαγηνεύει θεούς και ανθρώπους, εκτός από τις παρθένες θεές Εστία, Αθηνά και Άρτεμη. Κάποτε ο Δίας θέλησε να τη τιμωρήσει για τα κόλπα που έστηνε στους θεούς και την έκανε να ερωτευτεί έναν θνητό βοσκό, τον Αγχίση, με τον οποίο απέκτησε τον Αινεία.

Ο αιμοβόρος θεός του Ολύμπου, ο Άρης, δεν είναι ιδιαίτερα αγαπητός σε θεούς και ανθρώπους. Ειδικά ο πατέρας του ο Δίας δε τον συμπαθεί καθόλου και κανείς μπορούσε να του έχει εμπιστοσύνη. Ο Άρης γεννήθηκε μέσα από τους τσακωμούς του Δία και της Ήρας. Βασικά χαρακτηριστικά του θεού του πολέμου ήταν η παντελής έλλειψη συμπόνιας κι ευγένειας. Η Αθηνά συνεργαζόταν μαζί του όποτε η περίσταση το απαιτούσε, αλλά τις περισσότερες φορές τσακώνονταν μεταξύ τους. Η Αθηνά νικούσε πάντα, ντροπιάζοντας τον.

Συχνά επονομαζόμενος και Βάκχος, ο Διόνυσος θεωρούνταν από τους αρχαίους Έλληνες κατώτερος θεός. Άλλοτε τον τοποθετούσαν στον Όλυμπο, στη θέση της Εστίας κι άλλοτε τον άφηναν να τριγυρνά σαν τρελός πάνω στη γη, μέσα από την έκσταση που προσδίδει η μέθη. Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους θεούς, ο Διόνυσος δε τιμωρούσε ποτέ τους ανθρώπους. Αντίθετα, μοναδικός του σκοπός ήταν πάντα να τους παρασέρνει σε γλέντια, χαρές κι έκσταση, κάνοντάς τους να ξεφεύγουν για λίγο από τις σκοτούρες της καθημερινότητας. Το θέατρο του Διονύσου που βρίσκεται κάτω από την Ακρόπολη, αποτελεί το πρώτο θέατρο του κόσμου και αυτό ήταν το μέρος όπου λάμβανε χώρα το αττικό δράμα.

Ευχαριστώ για τα όμορφα σχόλιά σας!