Προετοιμασία σκύλου για την άφιξη του νεογέννητου στο σπίτι!

Δε ξέρω αν σας το έχω πει, αλλά εδώ και έξι χρόνια και κάτι έχω ένα σκυλάκι μέσα στο σπίτι, το οποίο είναι μόλις τριών κιλών. Η σχέση μας είναι τόσο καλή, που τη θεωρούμε το πρώτο μας παιδάκι. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου, είχαμε την απορία για το πώς θα αντιδρούσε το σκυλάκι μας κατά τον ερχομό του μωρού μας στο σπίτι. Άραγε θα το υποδεχόταν με χαρά, όπως έκανε με όλους τους κοντινούς συγγενείς στο παρελθόν, μιας και είχαν τη μυρωδιά μας ή θα ήταν λιγάκι επιθετικό -αρχικά- απέναντι στο μωρό, όπως συνηθίζει να κάνει με τους ξένους;

Αυτή η απορία ήταν που μας οδήγησε ώστε να ψάξουμε κάπως το θέμα και να λάβουμε τα μέτρα μας για το καλό όλων μας. Έτσι, ενώ ήμουν ακόμη έγκυος, άρχισα να βάζω ήχους από κλάμα μωρού που έβρισκα στο ίντερνετ, προκειμένου να εξοικειώνεται η μικρή μου σκυλίτσα με το κλάμα του μωρού. Παράλληλα, κρατούσα στην αγκαλιά μου μια κουβερτούλα κι έκανα πως κοίμιζα μωρό. Τη κουβερτούλα αυτή την είχα αρωματίσει με βρεφικό σαμπουάν που θα χρησιμοποιούσα αργότερα στο μωρό. Ανά διαστήματα, άφηνα τη σκυλίτσα μου να μυρίσει τη κουβερτούλα, κρατώντας τη με προσοχή για να καταλάβει ότι είναι κάτι σημαντικό.

Η κουβερτούλα ή πιο συγκεκριμένα το "κουκούλι" που είχα πλέξει όταν ήμουν έγκυος για το μωράκι μου και το χρησιμοποίησα  για την εκπαίδευση της σκυλίτσας μου κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Η αντίδραση της σε αυτό το πείραμα ήταν εξαιρετικά καλή, δηλαδή κουνούσε την ουρά της. Σε περίπτωση που προσπαθούσε να δαγκώσει τη κουβέρτα, τότε αυτό θα ήταν αρνητικό.

Όταν γέννησα και κατά την η διάρκεια της παραμονής μου στο μαιευτήριο, ο σύζυγος μου φρόντιζε να πηγαίνει στο σπίτι ένα φορεμένο ρουχαλάκι του μωρού, ώστε να το μυρίζει το σκυλάκι μας. Αυτό γινόταν πάντα με προσοχή, ώστε να μη δαγκώσει ή περάσει για παιχνίδι το ρούχο. Και σε αυτή τη περίπτωση, το σκυλάκι αντέδρασε με χαρά.

Τη μέρα που γυρίσαμε από το μαιευτήριο, πρώτα μπήκα εγώ στο σπίτι, ώστε να έχει το χρόνο το σκυλάκι μας να εκφράσει τη χαρά του σε εμένα που είχε να με δει μερικές μέρες. Αμέσως μετά, έφεραν μέσα στο σπίτι το νεογέννητο μας μέσα στο καρεκλάκι αυτοκινήτου. Αφήσαμε χρόνο στο σκυλάκι να μυρίσει το νέο μέλος της οικογένειας διακριτικά, από απόσταση αρχικά, πλησιάζοντας στη συνέχεια και με μέτρο.

Αυτό ήταν όλο! Η σκυλίτσα μας από τότε συμπεριφέρεται σαν φύλακας - μεγάλη αδερφή απέναντι στο μωρό μας κι είναι υπέροχη. Παρόλο που της έχουμε εμπιστοσύνη, δεν τις αφήνουμε ποτέ μόνες τους χωρίς επίβλεψη στον ίδιο χώρο.
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι φρόντισα ώστε η συμπεριφορά μου απέναντι στη σκυλίτσα μου να μην αλλάξει μετά τη γέννηση του μωρού.

Ευχαριστώ για τα όμορφα σχόλια σας!