Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2019

Παλιός ελληνικός κινηματογράφος!


Μία από τις μεγάλες μου διασκεδάσεις είναι να παρακολουθώ παλιές καλές ελληνικές ταινίες, που προσφέρουν συνήθως άφθονο γέλιο με τις μοναδικές ατάκες και τους αξέχαστους ηθοποιούς. Σε αυτή την ανάρτηση, θα ήθελα να πούμε δυο λόγια για τη "Χρυσή Εποχή" του ελληνικού κινηματογράφου και πιο συγκεκριμένα του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Όμως, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.



Η πρώτη ελληνική ταινία όλων των εποχών γυρίστηκε το 1906 με την κινηματογράφηση των Ολυμπιακών αγώνων που έλαβαν χώρα τότε. Αυτή αποτέλεσε κιόλας την πρώτη αθλητική κινηματογράφηση στον κόσμο. Βασικό χαρακτηριστικό των πρώτων ελληνικών ταινιών ήταν η έλλειψη ήχου. Ο ήχος θα μπει στη ζωή του κινηματογράφου το 1930. Τότε, αρκετές κινηματογραφικές εταιρίες άρχισαν να ιδρύονται. Μία από αυτές ήταν η Ηρώ Φιλμς, ενώ μεταπολεμικά, το 1942 ιδρύεται η γνωστή σε όλους Φίνος Φιλμς. Μέχρι τώρα, ο ελληνικός κινηματογράφος δεν έχει κάτι αξιόλογο να δείξει.

Κι έρχεται η ώρα που περνάμε στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο και αφορά την περίοδο 1950-1970. Τη πρώτη δεκαετία (1950-1960), οι Έλληνες θεατές θεωρούνται ως οι πιο κινηματογραφόφιλοι του κόσμου, έχοντας ως αγαπημένο είδος τη κωμωδία, η οποία τους προσέφερε μια διέξοδο μέσα στη φτώχεια και δυστυχία που χαρακτήριζαν τη ζωή τους. Βέβαια, το δράμα δεν έλειπε από τον κινηματογράφο, αναδεικνύοντας το πόνο των ανθρώπων μετά τον β' παγκόσμιο πόλεμο. Αυτή τη περίοδο, το ρεμπέτικο τραγούδι γνωρίζει ιδιαίτερη άνθηση με τη συμμετοχή ανάλογων τραγουδιστών στις ταινίες. Το 1956, οι έγχρωμες κινηματογραφικές ταινίες κάνουν τη πρώτη τους εμφάνιση στη χώρα μας.



Η δεκαετία 1960-1970 χαρακτηρίζεται δικαίως ως "Χρυσή δεκαετία" του ελληνικού κινηματογράφου. Πλήθος εταιριών ιδρύονται την εποχή αυτή και αναδεικνύονται αξιόλογοι ηθοποιοί, όπως η Τζένη Καρέζη, Ζωή Λάσκαρη, Αλέκος Αλεξανδράκης, Ανδρέας Μπάρκουλης, Λάμπρος Κωνσταντάρας, Ρένα Βλαχοπούλου, Αλίκη Βουγιουκλάκη και άλλοι πολλοί. Και αυτή την εποχή, οι περισσότερες ταινίες είναι κωμωδίες, ενώ η ρεμπέτικη μουσική της προηγούμενης δεκαετίας δίνει τη θέση της στο λαϊκό τραγούδι. Πολλοί λαϊκοί τραγουδιστές συμμετέχουν και αναδεικνύονται μέσα από τα μιούζικαλ, τις κωμωδίες, αλλά και τις δραματικές ταινίες της εποχής. Ένας από αυτούς είναι ο Ζαμπέτας.

Το 1960 ξεκινά και το φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Την ίδια χρονια, η Μελίνα Μερκούρη βραβεύτηκε στο φεστιβάλ των Καννών για την ερμηνεία της στο "ποτέ τη Κυριακή" και ο Μανος Χατζιδάκις πήρε Όσκαρ τραγουδιού για τα "παιδιά του Πειραιά" στην ίδια ταινία. Ο "Αλέξης Ζορμπάς" του Κακογιάννη παίρνει 3 Όσκαρ. Την ίδια εποχή, οι πιο επιτυχημένες εταιρίες παραγωγής είναι η Φίνος Φιλμ και η Καραγιάννης - Καρατζόπουλος.



Το 1970, η ποιότητα του ελληνικού κινηματογράφου πέφτει δραματικά εξαιτίας της λογοκρισίας της χούντας. Ας μη ξεχνάμε ότι ο κινηματογράφος παίρνει στοιχεία από την ίδια τη ζωή. Για παράδειγμα, η "θεία από το Σικάγο" και ο Θύμιος από το χωριό αντικατοπτρίζουν τη μετανάστευση και αστικοποίηση που παρατηρείται στην Ελλάδα τη δεκαετία 1950-1960. Επίσης, η ταινία του Αλέκου Αλεξανδράκη "Συνοικία το όνειρο" (1961), δείχνει ακριβώς πώς ήταν η ζωή εκείνη την εποχή στην Αθήνα.
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι η πιο εμπορική ταινία όλων των εποχών στην Ελλάδα, ανήκει στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο, γνώρισε διεθνή επιτυχία και είναι η υπολοχαγός Νατάσα της Φινος Φιλμ το 1970.



10 σχόλια:

Giannis Pit. είπε...

Με πολύ μεγάλη χαρά, βλέπω σήμερα Ειρήνη μου, την κινηματογραφική σου ανάρτηση. Και χαίρομαι που μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για τον Ελληνικό κινηματογράφο. Πραγματικά μια χρυσή εποχή, που έχει συνδεθεί άμεσα με τη ζωή, τα όνειρα και τα συναισθήματά μας.
Δεν θεωρώ ότι υπάρχει παρόμοιο σινεμά σε άλλες χώρες με τόση ακόμα επίδραση στη ζωή και στις αναμνήσεις μας.
Πολύ όμορφη ανάρτηση.

Συμπληρωματικά μπορείς να δεις ένα παλιό μου αφιέρωμα εδώ στο Σινεφίλ
https://cinefil-net.blogspot.com/2015/09/blog-post_17.html

Φιλιά πολλά Ειρήνη μου.

LitsArt είπε...

αχ...μας θυμισες τις παλιες καλες ταινιες που μεγαλωσαμε μαζι τους! τι ωραιο αφιερωμα!

Κική Κωνσταντίνου είπε...

αθανατος αυτος ο κινηματογραφος
τον αγαπω

φιλια γλυκια μου

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ολες οι αναρτησεις με τις ελληνικες ταινιες ειναι τελειες.Καλο μηνα να εχουμε απο αυριο με υγεια και χαρα!!!Ειχα λιγο καιρο να περασω!!

Ariadni St. είπε...

καλημερα και καλό μηνα!
Η αληθεια ειναι ότι δεν βλέπω ταινίες, αλλα αυτες οι παλιές είχαν κατι διαφορετικο, ωραίο!

ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ είπε...

Ειρήνη μου
πολλά ωραίο και το σημερινό σου θέμα
μου αρέσει και μένα πολλά ο ελληνικός κινηματογράφος
έργα μέσα που τη ζωή βγαλμένα , ηθοποιοί αξέχαστοι
παλιές καλές εποχές
που η γενιά η δική μου {φαντάζουμαι και η δική σου} δεν γνωρίσαμε , δε ζήσαμε και τα βλέπουμε μέσα που τα έργα
που όσα χρόνια , όσες γενιές και να περάσουν
δεν χάνουν την αξία τους
έχουμε το greek cinema και {όχι σε καθημερινή βάση} αλλά που και που βλέπουμε με τον αντρούλλη μου {του αρέσει και του αντρούλλη}

καλό μήνα με υγεία και ωραίες στιγμές και χαρές

Sophie είπε...

Αξέχαστος ελληνικός κινηματογραφος!!!Πολύ ωραία η αναρτησή σου Ειρήνη μου!!!!!Καλό μήνα σου εύχομαι!!!

Natassas blog tips είπε...

Εμένα να σου πω μου αρέσει και ο νέος κινηματογράφος, μερικές ταινίες είναι τόσο καλοδουλεμένες που αξίζει να τις βλέπουμε, ο παλιός κινηματογράφος είναι τόσο πολυειδωμένος που δεν αντέχω μερικές φορές

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

Το οτι ηταν ομορφος ο παλιος κινηματογραφος και οι οιθοποιοι τοτε φαινεται πως ακομα και σημερα Ειρηνη μου μετα αποτοσα χρονια βλεπονται ευχαριστα...
Και μονο να σκφτει κανεις τι μρσα ειχαν τοτε..για να γυριστει μια ταινια...
Να περνας ομορφα με οτι κανεις καλο σου μηνα φιλακια

Mia Petra είπε...

Α, τον αγαπώ τρελά τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο.
Υπάρχουν ταινίες που ξέρω τους διαλόγους απέξω αλλά..
εξακολουθώ να τις βλέπω! Μέχρι τον γάτο μου τον λένε
Ζήκο 😊 Πολλά φιλιά και καλό απόγευμα Ειρηνάκι μου🌻

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...